20 Μαΐ 2014

Αντικαταθλιπτικό ταχείας δράσεως δρα σε 24 ώρες

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στη θεραπεία της κατάθλιψης είναι ότι χρειάζεται αρκετός χρόνος ώστε να δράσουν τα φάρμακα μετά την πρώτη λήψη τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι πάσχοντες πρέπει να περιμένουν περί τις δύο εβδομάδες προτού εμφανίσουν ανακούφιση των συμπτωμάτων τους – χρονικό διάστημα μεγάλο όταν ένας άνθρωπος υποφέρει.
Τώρα μια νέα μελέτη ερευνητών από διάφορα αμερικανικά πανεπιστήμια μαρτυρεί ότι ίσως μια λύση στο πρόβλημα αυτό να βρίσκεται κοντά: οι ειδικοί ανέπτυξαν ένα αντικαταθλιπτικό φάρμακο το οποίο έχει αποτελέσματα μέσα σε ένα 24ωρο και η μακροπρόθεσμη επίδρασή του είναι αντίστοιχη με εκείνη των υπαρχόντων φαρμάκων.
Γρήγορη δράση, μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα
Ο Τζέφρι Τάλμποτ, διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου για την Κατάχρηση Ουσιών και την Κατάθλιψη του Πανεπιστημίου Επιστημών Υγείας Ρόουζμαν στη Νεβάδα που ήταν επικεφαλής της μελέτης ανέφερε στον δικτυακό τόπο επιστημονικών ειδήσεων Science Daily: «Αυτό που κάνει τη μελέτη μας μοναδική είναι ότι ένα και μόνο φάρμακο διαθέτει όλες τις ιδιότητες που ζητούμε σε ένα αντικαταθλιπτικό σκεύασμα – γρήγορη δράση και μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα».
Το νέο φάρμακο με την κωδική ονομασία ΜΙ-4 εκτιμάται μάλιστα ότι μπορεί να αποδειχθεί ακόμη πιο αποτελεσματικό από τα υπάρχοντα αντικαταθλιπτικά καθώς επιδρά σε τρεις ξεχωριστούς νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου. Σήμερα το 30%-50% των ασθενών που λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά φάρμακα δεν εμφανίζει βελτίωση της κατάστασής του και σε πολλές περιπτώσεις οι ειδικοί χορηγούν «κοκτέιλ» διαφορετικών φαρμάκων ώστε να επιτύχουν τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα.
Τα πιο κοινά αντικαταθλιπτικά που χορηγούνται σε εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως είναι οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (Selective Serotonin Reuptake Inhibitors, SSRI) – τα φάρμακα αυτά αλλάζουν τα επίπεδα του νευροδιαβιβαστή σεροτονίνη ο οποίος υπάρχει στις συνάψεις μεταξύ των νευρώνων. Άλλες θεραπείες δρουν στοχεύοντας τη σεροτονίνη αλλά και τη νοραδρεναλίνη στον εγκέφαλο. Το ΜΙ-4 αυξάνει τα επίπεδα και των δύο αυτών νευροδιαβιβαστών καθώς και ενός τρίτου, της ντοπαμίνης δίνοντας ελπίδα ότι περισσότεροι ασθενείς θα αποκρίνονται στη θεραπεία.
Η «εικονική σάρωση»
Το νέο πειραματικό φάρμακο «γεννήθηκε» μέσα από μια διαδικασία που ονομάζεται «εικονική σάρωση». Στο πλαίσιό της χρησιμοποιούνται υπολογιστικά μοντέλα ώστε να γίνει προσομοίωση των φαρμακευτικών ιδιοτήτων μιας ουσίας. Με τη μέθοδο αυτή επιτυγχάνεται η δοκιμή πολύ μεγαλύτερου αριθμού υποψήφιων φαρμάκων σε σύγκριση με τη μέθοδο του εργαστηρίου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι σχεδόν απίθανο να είχε ανακαλυφθεί το ΜΙ-4 χωρίς την ισχύ των υπολογιστών. Μετά από εικονικά τεστ, η ουσία δοκιμάστηκε σε ποντίκια επιβεβαιώνοντας τις «εικονικές» ιδιότητές της.

Πηγή : ΒήμαScience


19 Μαΐ 2014

Nέα κατηγορία πλαστικών, η πρώτη εδώ και δεκαετίες

Η πρώτη νέα κατηγορία πολυμερών υλικών που ανακαλύπτεται εδώ και δεκαετίες υπόσχεται ανθεκτικότερα, φθηνότερα και ανακυκλώσιμα υλικά για μια πληθώρα εφαρμογών, από την ηλεκτρονική μέχρι την αυτοκινητοβιομηχανία και την αεροναυπηγική. Το επίτευγμα της αμερικανικής IBΜ παρουσιάζεται στην κορυφαία επιθεώρηση Science.
Τα πρώτα πολυμερή υλικά -μακριές αλυσίδες μορίων που συνδέονται μεταξύ τους με χημικούς δεσμούς- ανακαλύφθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα και θεωρούνται πλέον ώριμος κλάδος της Χημείας.
Τα πολυμερή είναι σήμερα βασικό υλικό για μια πληθώρα προϊόντων, όπως ο ρουχισμός και οι πλαστικές φιάλες (πολυεστέρες), τις βαφές (πολυακρυλικά), τις πλαστικές φιάλες γάλακτος (πολυαιθυλένιο), τις συσκευασίες τροφίμων (πολυστυρένιο, πολυολεφίνες) και τα εξαρτήματα αυτοκινήτων και αεροσκαφών (εποξικά, πολυαμίδια, πολυιμίδια).
Παρόλα αυτά, τα σημερινά πλαστικά πάσχουν από μια σειρά μειονεκτημάτων, όπως η φθορά από μηχανική καταπόνηση και η φθορά από διαλύτες (δοκιμάστε να βάλετε βενζίνη σε ένα πλαστικό ποτήρι νερού και θα το δείτε να διαλύεται). Είναι επίσης δύσκολο έως αδύνατο να ανακυκλωθούν και πλημμυρίζουν τις χωματερές με τοξικές, μη διασπώμενες ουσίες. 
Η τελευταία ανακάλυψη της ΙΒΜ θα μπορούσε να δώσει λύσεις. Το ερευνητικό σκέλος της εταιρείας ανέπτυξε δύο νέες, παραπλήσιες κατηγορίες πολυμερών που παράγονται από την αντίδραση της ουσίας παραφορμαλδεΰδης με μια κατηγορία ουσιών που ονομάζονται διαμίνες.
Η πρώτη κατηγορία παράγεται από αντίδραση σε υψηλή θερμοκρασία 250 βαθμών Κελσίου. Το πολυμερές που προκύπτει είναι εξαιρετικά ανθεκτικό, χάρη στην ανακατανομή των διπολικών δεσμών και την εξάτμιση των διαλυτών που χρησιμοποιούνται. Το υλικό αυτό είναι πιο γερό από τα ανθρώπινα οστά, είναι όμως και εύθραυστο.
Η δεύτερη νέα κατηγορία είναι πολυμερή που σχηματίζονται σε θερμοκρασία λίγο μεγαλύτερη από θερμοκρασία δωματίου. Το υλικό που προκύπτει διατηρεί παγιδευμένα μόρια διαλύτη, γι' αυτό και είναι ελαστικό σαν λάστιχο, ενώ ταυτόχρονα παραμένει πιο ανθεκτικό από τα περισσότερα άλλα πολυμερή.
Το εντυπωσιακό είναι ότι τα πολυμερή αυτής της δεύτερης κατηγορίας παρουσιάζουν ικανότητα αυτο-επούλωσης: αν κανείς κόψει το πλαστικό σε δύο κομμάτια και τα φέρει σε επαφή μεταξύ τους,  οι χημικοί δεσμοί ανασχηματίζονται και το κομμένο πλαστικό ξαναγίνεται ένα.
Ακόμα, τα νέα υλικά μπορούν να συνδυαστούν με νανοσωλήνες άνθρακα για τη δημιουργία σύνθετων υλικών αυξημένης αντοχής, κατάλληλων για χρήση στην αυτοκινητοβιομηχανία και την αεροναυπηγική.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι όμως και η δυνατότητα ανακύκλωσης και πλήρους ανάκτησης των πρώτων υλών: τα νέα πλαστικά παραμένουν άθικτα σε αλκαλικό περιβάλλον (υψηλό pH), αποδομούνται όμως σε πολύ όξινες συνθήκες (πολύ χαμηλό pH). 
Μια άλλη ιδιαιτερότητα της μελέτης είναι ότι βασίστηκε σε τεχνικές συνθετικής χημείας και υπολογιστικής χημείας: αντί να πειραματιστούν στο εργαστήριο μέχρι να ανακαλύψουν ένα νέο πολυμερές με τα επιθυμητά χαρακτηριστικά, οι ερευνητές της IBM συνδύασαν τα εργαστηριακά πειράματα με λογισμικό που προσομοιώνει τις χημικές αντιδράσεις.
Στο μέλλον, η σχετικά νέα προσέγγιση της υπολογιστικής χημείας θα μπορούσε να δώσει κι άλλες νέες κατηγορίες υλικών.

Διαβάστε το άρθρο στο περιοδικό Science εδώ

Πηγή : in.gr

12 Μαΐ 2014

104 χρόνια από τη γέννηση της Dorothy Hodgkin

Στην Dorothy Hodgkin είναι αφιερωμένο το σημερινό doodle της Google. 
Η Βρετανίδα χημικός γεννήθηκε πριν από 104 χρόνια και σπούδασε στο Somerville College της Οξφόρδης.
Σε ηλικία 30 ετών, το 1940, η Dorothy Hodgkin αποκάλυψε τη χημική δομή της πενικιλίνης, ανοίγοντας με αυτό τον τρόπο τον δρόμο για τη συνθετική παρασκευή της.

Το 1969, μετά από 35 χρόνια έρευνας και πέντε χρόνια μετά την απονομή του βραβείου Νόμπελ Χημείας προχώρησε σε μια εξίσου σημαντική ανακάλυψη : αποκάλυψε τα περίπλοκα μόρια (βιταμίνη Β-12 και ινσουλίνη).

Γεννημένη στις 12 Μαΐου 1910, άφησε την τελευταία της πνοή στις 29 Ιουλίου 1994. Τιμήθηκε μεταξύ άλλων με το περίφημο βρετανικό μετάλλιο «Order of Merit».